Co warto wiedzieć na temat wypełniaczy tkankowych …
Wypełniacze tkankowe (tissue fillers) to różnego rodzaju tkanki i substancje syntetyczne posiadające zdolność do wypełniania ubytków, jak i modelowania konturów ciała. Znalazły zastosowanie jako uzupełnienie zabiegów chirurgicznych, ale również jako oddzielny sposób odmładzania lub poprawy wyglądu twarzy. Zalecany dla osób u których nie zachodzi potrzeba ingerencji chirurgicznej. Użycie wypełniaczy tkankowych stało się popularną, samodzielną metodą korekcji zmarszczek mimicznych, spłycania bruzd głębokich, uwypuklania okolic jarzmowych czy powiększania ust. Niektóre z tych substancji wykorzystuje się także do korekcji blizn. Idealny wypełniacz tkankowy, to taki, który nie powoduje infekcji, nie sprzyja powstawaniu stanów zapalnych, jest dobrze tolerowany przez organizm, daje długotrwały efekt a w razie potrzeby daje się łatwo usunąć z organizmu jest prosty i bezbolesny w użyciu oraz względnie tani, a przede wszystkim nie powinien dawać żadnych reakcji ubocznych. Najczęściej stosowanym w chwili obecnej wypełniaczem tkankowym jest kwas hialuronowy
Jak działają wypełniacze tkankowe?
Głównym efektem zabiegu przeprowadzonego z użyciem wypełniaczy jest uzupełnienie tkanki w miejscu wstrzyknięcia. Wstrzyknięty do skóry produkt wypełnia ubytek od wewnątrz i likwiduje lub redukuje tym samym zmarszczki. Dodatkowo niektóre z wypełniaczy tkankowych pobudzają produkcję głównego składnika skóry – kolagenu i komórek tkanki łącznej – fibroblastów. W ten sposób uzyskane podczas zabiegu efekty utrzymują się dłuższy czas. Preparaty te wykorzystuje się w zabiegach chirurgicznych , a także jako odrębną metodę odmładzania lub poprawy wyglądu skóry.
Zasadniczym celem zabiegów z wykorzystaniem wypełniaczy tkankowych jest uzupełnienie lub też wypełnienie tkanki w miejscu ich podania. Podany preparat wypełnia skórę od wewnątrz likwidując jej niedoskonałości np. pod postacią zmarszczek. Ponadto, niektóre ich rodzaje aktywują syntezę jednego z głównych składników skóry – kolagenu. Dzięki temu efekty są jeszcze bardziej widoczne, a czas ich utrzymywania wydłuża się.
Podział wypełniaczy tkankowych:
Podstawowym kryterium podziału wypełniaczy tkankowych stosowanych w medycynie estetycznej jest ich biodegradowalność.
Mamy wypełniacze biodegradowalne czyli nietrwałe oraz wypełniacze trwałe czyli permanentne. Środowisko lekarzy medycyny estetycznej preferuje wypełniacze biodegradowalne.
Wypełniacze biodegradowalne to produkty biologiczne lub syntetyczne. Implanty te po 6 –18 miesiącach od ich aplikacji ulegają resorpcji lub rozkładowi. Preferowanie tych wypełniaczy wynika z ich dobrych właściwości medycznych.
Ponadto wypełniacze tkankowe dzielimy na naturalne i syntetyczne:
- Naturalne Autologiczne – tkanka tłuszczowa, plasma-gel (żel osocza)
- Naturalne Heterologiczne – kolagen, kwas hialuronowy
Do wypełniaczy naturalnych zaliczamy własną tkankę tłuszczowa pacjenta, termicznie koagulowane osocze własne pacjenta oraz kwas hialuronowy. Wypełniaczem naturalnym o znaczeniu historycznym był kolagen. Obecnie jego stosowanie jest niemożliwe z powodu niedostępności na rynku. Pamiętać jednak należy, że kolagen odegrał bardzo ważną rolę, gdyż był pierwszym preparatem, który uzyskał szeroką akceptację pacjentów i lekarzy. W ten sposób kolagen przyczynił się do powszechności ostrzykiwania zmarszczek wypełniaczami.
- Syntetyczne Biodegradujące – polimer kwasu mlekowego, Dextran
- Syntetyczne Permanentne – żel poliakrylamodowy, Artefill
Wypełniaczami syntetycznymi są: żel poliakrylamidowy, hydroksyapatyt wapnia oraz kwas polimlekowy. Producenci deklarują, że wypełniacze te są biodegradowalne i wiadomo, że rozpad tych związków zachodzi z różną prędkością. Przykładem wypełniacza syntetycznego niedegradowalnego jest Artekoll. Preparat ten zawiera mikrosfery, które nie ulegają resorpcji dlatego wypełniacz jest obecnie rzadko stosowany.
Wypełniacze tkankowe – techniki iniekcji
Warto pamiętać, że w zależności od rodzaju zmarszczek, a także ich umiejscowienia, stosuje się różne techniki wprowadzania substancji syntetycznych pod skórę.
Wśród nich wyróżniamy:
- Technika promieniowa (wachlarzowa) stosowana do przywracania objętości większych obszarów skóry. Polega na wprowadzeniu igły przez jedno wkłucie, delikatnym, niepełnym wyciągnięciu igły i obróceniu jej pod innym kątem, aby ponowić iniekcję. Iniekcje wykonywane są tak aby ich pole przypominało wachlarz lub promienie wychodzące z jednego punktu. Technika ta pozwala uniknąć większej liczby kłuć.
- Technika wkłuć seryjnych stosowaną do wypełniania płytkich zmarszczek oraz mikro-załamań skóry. Polega na wykonywaniu zdecydowanych, seryjnych wkłuć na całej długości zmarszczek. Niewielkie ilości tak wstrzykniętego preparatu łączą się i tworzą linię ciągłą. Ostrzykiwany obszar należy później delikatnie rozmasować.
- Technika naprzemienna (krzyżowa) stosowana podczas zabiegów modelujących i powiększających kości policzkowe oraz policzki. Podczas ostrzykiwania wykonuje się równoległe wkłucia góra dół, a następnie prostopadłe tak aby nakreślić kwadrat.
- Technika liniowa przeznaczona jest do korekty zmarszczek średnio głębokich oraz zmarszczek wokół ust oparta jest na wprowadzeniu igły w głąb zmarszczki pod kątem 30°, wstrzyknięciu preparatu i delikatnym wyciągnięciu igły. Jeżeli podczas iniekcji ścięta końcówka igły jest zwrócona ku górze, wypełniacz podawany jest w warstwę powierzchowna skóry właściwej. Analogicznie ścięta końcówka igły zwrócona w dół, kieruje wypełniacz w głęboką warstwę skóry właściwej.
- Technika płaska – wsteczna Igłę wkłuwa się pod wypełnianą zmarszczkę na prawie całą jej długość, następnie igła jest wycofywana w trakcie iniekcji. W taki sposób pod zmarszczką znajduje się równomiernie rozłożony materiał wypełniający.